çok uzundu mutluluğun saçları ve değersizliğin limoni yolları; yönlere doğru sapan insanlar, şarjı hiç bitmeyen telefonlar, susuzluktan artık kendine beslenecek başka ilaçlar bulmuş açelyalar; çok uzundu bütün dikiş izleri, tüm kristal protezler ve soğuk almış köpeklerin ağlayışları, artık beklemekten zevk alınan dakikalar, birinin seni anlamadığı her an durabilmeyi öğrenmek, sesini çıkarmamayı ve hatıralarla yaşamayı; uzundu, yalnız kalınca yatağın kenarına dayanıp içilen bütün kırmızı şarapların esrikliği, birlikte yenemeyen akşam yemeklerinin sürdüğü saatler, bulutlara ulaşabileceğine ve yanaklarına cinlerle dokunulabileceğine inanabilmenin güçlüğü; ve çok uzun sürecekti herkes sarı saçlarla ve kendilerine bağlanmış çok normal kadınlar ve adamlarla mutlu olacakken gelecekte, senin öylece, süreya'yla ve görmediğin kulelerle aynı çarşaflara yalnız başına uzanacağını kanıksayabilmek, örgülü saçlarıyla kadınların, hiçbir dakikası mutsuzlukla teklemeyen adamların, çiftlerin, teklerin, küçüklerin, modern'in romantik şehirleriyle dalga geçebilince gözlerinin dolduğunu düşünenlerin, hep fırından gelen çok lezzetli kokularla, hep be'ler ve misman'larla, hep sıra sıra inci kolyelerle gelen kadınlar ve papyonlarla kahvaltı yapan erkeklerle yaşanacak dakikalarını düşünerek, soğumak, ısınamamak, uzun, uzun sürecekti; hayaletler gelecekti, gidecekti, sonra bir daha gelmeyecekti, tüm o ekşi yollar unutulacak ve mia'nın sessiz umursamazlığının, çocukluğunun ve suçunun faturası kesilecekti, büyük, büyük adamların çok doğru ve kesintisiz konuştukları yaşamları uğruna.
