Cuma, Haziran 18, 2010

1km



oda dapdar, saat yedi buçuk ve trafik yok, evin ışıkları yanmıyor, manken diyor biri, diğeri akasya, parke zeminden sesler geliyor, komşular uyuyor, kimse saat takmamış, kitapların hiçbiri okunmamış, havanın boş olduğunu ve zaten boşluğun güzel olduğunu düşündükten hemen sonra birilerine bağırıyor kadınlar, üçüncü kişiler isteniyor sevişmek için yatağa ve açtığı yara, samimiyetle, temizlenmiyor küçük mektuplarla, büyük sözlerle, kolların ağrıyor, yüksek sesle ağlıyorlar, kitaplar bitiyor, kağıtlar yırtılıyor, ses yok, konuşacak hiçbir şey, birikmiş onca toz kalmış sanki delinen dağlardan ve aşk affetmeye benzemiyor

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder