rio - 2

cumartesi günleri sekiz kişilik plastik havuz saat 1 sularında doldurulur, taze meyveler hep vardır ve kimse birbirinin çıplaklığından utanmaz. cumartesi günleri kopyalarının kopyalarının kopyasının havada bir yerlerde leylak kokarak ve nefes verdikçe zambaklar fışkırtarak uçuştuğu bir gündür, kopyalarının kopyası gizli köşelere saklanıp senden kaçtıkça sen leylak kokusunun peşinden gidersin, yere basan ayakların olsun istersin ve bu yüzden yere basan materyaller kullanırsın. işe yaramıyordur tüm bunlar. sen hiç yoksundur cumartesi günleri. cumartesi günleri aşkın ve sevişmenin fazlasıyla kaltaklaştığı, üzümlerin çürümeye başladığı, hastalıkların en faal ve en yasal olduğu gün. cumartesi cumanın üveyi, cumanın devamı, cuma atladığın sivri taşlara çakılmadan devam etmeni sağlayan paraşüt.

yine bir cumartesiydi bizim kendimizi rio'da bulmamız, rio bizi hiç bulmadı, bizi hiç sevmedi, ama zaten biz de kimi, neyi seviyorduk. mavi çatıların arkasından güneş defalarca battıkça defalarca sarhoş olunuyor, defalarca sevişiliyor, defalarca ölümden bahsediliyor, defalarca hindistan cevizi sütleri içiliyordu, rio'da her şey defalarca oluyordu, bedeninin kopyaları, ruhunun uçuşan maketleri, defalarca rio'ya girip çıkıyordu, mavi çatılar bize hiç gülümsemiyordu ve çoğu kez tombul ablalardan dayak yiyorduk, yumurtalarını çaldığımız ve ananaslarını kopardığımız için. rio'yu kendimize bir kariyer planı olarak seçmiştik. rio ve mavi çatıları kitaplar yazdıracak, bitkiler ektirecek, ferforje masalarda limonlu romlar içirecek kudrete ve biz de kudretten tatmin olamayacak atalete sahiptik. bizim ataletimiz, rio'nun küstah mavi çatıları.

uçaktan korkuyorduk çünkü.