2,5

susadığımı, kirlendiğimi, derimin birbirine yapıştığını, çürüdüğünü hissediyorum ama bunu engelleyecek, değiştirecek, başımı yukarı doğru kaldırıp aydınlığa doğru bir adım atacak kadar da çoğalmıyor içimdeki bu hisler; çok acı, çok şiddetli ve keskin pişmanlıklar, düşüşler ve yükselişler yaşarken, fiziksel dünyama yansıtırken bu olan biteni; hiçbir şey olmamışçasına, her şey olup bitmişçesine, hissizleşmek, hislenmek, delirmek ve durmak arasındayken, yürüyorum; güneş ışığı çarpıyor saçlarıma, aşk uzak geliyor, yakın geliyor, konuşmak manasız, zenginleştirici duyuluyor; içmek, içmemek, uyumamak, yüksek binalardan atmamak kendini aşağı, derinlere doğru bakmak, nefes almak, nefesini tutmak; yeterince uzaktayken tüm bu hisler, sanki yakınlarda bir yerde küçük, titrek bir kız yaşıyormuşçasına dışımda ve organlarımı delecek kadar içimdeler.